In Quinta das Vinhas

Het complex waarop wij verblijven ligt in de heuvels en bestaat uit een landelijk hotel en wat leuke huisjes iets naar beneden onder de wijngaarden. Tussen de huisjes ligt een zwembad. Het huisje heeft een grote zithoek met een kleine keuken, een slaapkamer met een ontzettend breed bed en een slaapkamer. Aan de zijkant van het huisje is een prive grAsveld met twee stoeltjes en een tafeltje. Alles in landelijke sfeer. 

De broodjes wordende de morgen aan je deur gehangen en verder heb je een mandje met boter, gesteriliseerde melk, nep jus, jam en suiker. Dus gisteren zijn we zelf nog yoghurt,crusli, kaas ,vlees en eieren gaan kopen. (Zondagavond 21 uur winkel open!)

Gisteravond zijn we wezen eten in Prazeres, een dorpje verderop bij de Italiaan, maar dan zonder pizza. Wel leuk ingericht, goede bediening en goed vlees. 

Vandaag rustdag. De zon schijnt. Die rustdag hield in alleen even naar een dorpje verderop lopen waarvan men in de omschrijving zEi: even niet klimmen en dalen. Nou dat hebben we geweten. Uiteindelijk zijn we bijna 5 uur onderweg geweest en was dit de zwaarste tocht ooit. Eerst steile weg naar boven die maar niet op hield. We denken 25 procent helling. Na 1 uur uitkomend bij al weer een levada. Die is wel vlak maar duurde ook eindeloos met allerlei bochten en soms steile afgronden ernaast. Na 2 1/2 uur eindelijk in een dorpje. Daar bij het theehuis van meneer pastoor wat gedronken en toen dezelfde weg terug. Nu niet klimmen maar dalen. Ik kan je zeggen dat dat niet bevorderlijk voor je knieën is. 

Die avond gewoon in het huisje gegeten en even bijgekomen in bad. Ook hier weer geen stop voor handen.