Wandelen langs de kust
26 maart 2017 - Boaventura, Portugal
De bedoeling was dat we vandaag langs de kust naar een dorpje verderop zouden gaan. Daar wat bekijken en dan over dezelfde weg terug. In totaal maar 3 km of zo maar ja je man wil ook niet iedere dag uren wandelen. Dit zou maar 2 1/2 uur duren.
Vanuit het hotel nu links af lekker naar beneden. Al snel van het asfalt af lekker tussen de akkers lopen tot aan de kust. Daar lag de Koningsweg al klaar. Eeuwen geleden aangelegd en een echte must om op te lopen. Maar langs de kust lopen is hier niet zo als bij ons. Ze kennen alleen kliffen en daar moet je dus omheen wil je naar het dorpje verderop gaan. En dat doen ze niet netjes op lage hoogte, nee dat gaat via haarspeld wandelbochten naar boven met soms alleen war palen met een draadje ertussen als afrastering. Pad zelf 30 cm breed en voorzien van gladde keitjes begroeid met mos.
Ik met mijn hoogtevrees wilde me niet laten kennen dus ben wel begonnen. Halverwege vond ik dat het nog best wel ging. Gewoon niet naar beneden kijken en dicht tegen de rots aan lopen. Geert had al 3 x gezegd dat we terug moesten gaan, want je moet hetzelfde pad ook terug en dat is moeilijker kan ik je zeggen. Na de eerste afrastering met touwtjes vond ik het ook wel slimmer om dat te doen.
Maar dan nog terug. Die vijf eerste meters ging ik dwars met mijn handen steunend tegen de rots stapje voor stapje naar beneden. En nee, daar is geen hilarisch filmpje van gemaakt. ...
Het ergste was nog dat er net twee bejaarde Fransen voorbij liepen in normaal tempo naar beneden. Je begrijpt dat ik er iets langer over deed.
Dus het record van wandelen hebben we vandaag niet gehaald. Gelukkig ging de zon schijnen en hebben we heerlijk op een terras gezeten in het enige restaurant aan de kust. We hebben gekaart maar ook die twee partijen heb ik grandioos verloren.
Daarna lekker op ons terras bij de kamer in de zon gelegen en filmpje gekeken.
Om 19 uur weer naar dat zelfde restaurant om te eten. Dit keer wel lekker gegeten. Alleen waren we de enige in het midden van een leeg en smakeloos ingerichte ruimte. Ober wel goed en vloeiend Engelssprekend. Na ons kwam er nog een heel voetbalteam van 30 man binnen. Voortaan dus ook pas om 21 uur eten.
Geert zijn ogen konden de stress van vandaag niet aan en zijn weer volledig opgezwollen. Dus mijn uitzicht worst er ook beter op. Een heerlijk romantische huwelijksreis.
En wel dapper om weer bij hetzelfde restaurant te gaan eten.
Jammer dat er geen filmpjes zijn van je klim- en klauteruitvoering.
Heeft Geert ze ook niet stiekum gemaakt?
En Nicole, wat betreft de romantische huwelijksreis: gewoon je ogen dichtdoen ;-)
Had Geert moeite met het afdalen?